Արձակուրդում եմ, բայց ուղեղս չի անջատվում։ Հեռվից նայելով մեր երկրի անցուդարձին՝ մի տեսակ բանականության մեջ չի տեղավորվում։
Ո՞նց է սա հնարավոր։ Երկրիդ հերոսական նահատակների շիրիմներն են պղծվում… Երկրիդ վարչապետը, սաղ հարցերը թողած, պեռաշկու ու կուկուռուզի թեմաների մեջ է մնացել…
Երկրիդ ուժային-իրավապահները ընկել են իմ եւ ընկերներիս վրա կեղտ բռնելու եւ գործ թխելու հանձնարարականների ձեռքը կրակը։
Երկիրս երկիր է, իսկ մենք բոլո՞րս… Ո՞նց անջատել զանգվածային ինքնոչնչացման այս հրեշավոր մեխանիզմը։ Ես Նիկոլի նման վարչապետ չէ էհ, հարեւան չէի ուզենա ունենալ։
