Բոլորս էլ գիտենք,որ ուրիշների խոսակցությունը լսել չի կարելի,բայց եկեք ազնիվ լինենք լինում են դեպքեր,երբ դրանից խուսափել չես կարող:Օրինակ՝փոքր տարածություններում,մետրոյում,օդանավում:Այս պատմությունը տեղի է ունեցել հենց օդանավում:Ամեն ինչ սկսվեց նրանից,որ մի ուղևոր լսեց թե ինչ են խոսում 2 անծանոթ մարդիկ:Հասկալանալով,թե ինչ են խոսում նրանք Դեննի Կուկիչը որոշեց հասարակայնացնել դա
Այս պատմությունը հետո տարածվեց Ֆեյսբուքում:«Երբ ես տեղավորվեցի օդանավում հասկացա,որ շուրջս զինվորականներ են նստած Ես հարցրի,թե ուր են գնում։Նրանք պատասխանեցին,որ այժմ թռչում են Օնտարիո (Կանադա) իսկ 2 շաբաթից տեղափոխվելու են Աֆղանստան:Մի ժամ հետո ուղեկցորդը հայտարարեց որ ճաշը կարելի է գնել 5 դոլարով:Ես լսեցի,թե ինչպես մի զինվորական մյուսին հարցրեց՝արդյոք պատրաստվում է գնել թե ոչ:Այս հարցին մյուս զինվորականը պատասխանեց,որ չի պատրաստվում,քանի որ այն շատ թանկ է
Ես ուշադիր նայում էի բոլոր զինվորականներին ոչ ոք չէր ճաշում:Այդ ժամանակ ես մոտեցա ուղեկցորդուհուն նրան տվեցի 50 դոլար և ասացի,որ բոլոր զինվորականներին ճաշ մատուցի:Երբ բոլոր զինվորականների ճաշն արդեն մատուցված էր նա մոտեցավ ինձ և հարցրեց,թե ինչ եմ ես նախընտրում հավ թե տավարի միս:Ես զարմացա նրա հարցից,բայց պատասխանեցի: Մի քանի րոպե հետո նա մոտեցավ և ինձ տվեց 1-ին դասի սնունդ
Օդանավի հետնամասում ինձ կանգնեցրեց մի տղամարդ և ասաց,որ տեսել է,թե ես ինչ եմ արել և ուզում է միանալ,նա ինձ փոխանցեց 20 դոլար:Երբ ես վերադարձա իմ տեղը,ինձ մոտեցավ օդանավի հրամանատարը: Նա ձեռքը մեկնեց և ասաց.Երբ ես ծառայում էի,մի օր մի տղամարդ ինձ համար ճաշ գնեց օդանավում։ Ես մինչ այսօր հիշում եմ այդ մարդու բարությունը:
Երբ մենք տեղ հասանք, ես հավաքեցի իրերս, վերցրի ճամպրուկս և շարժվեցի դեպի ելքը: Հենց այդ ժամանակ ինձ մոտեցավ մի տղամարդ և ինչ-որ բան դրեց գրպանս: Երբ ես նայեցի, տեսա, որ կրկին գումար է:
Չգիտեի ինչ անել:Երբ դուրս եկա օդանավակայանից, տեսա, որ զինվորները դեռ դրսում կանգնած են:Ես մոտեցա նրանց և տվեցի այն ամբողջ գումարը,որ հավաքվել էր: Նրանք դեռ երկար ճանապարհ ունեին գնալու մի բան կուտեին այդ գումարով:Ես հասկացա որ այս ամենից հետո այս զինվորականները կհասկանան որ իրենք անտեսված չեն,բոլորս գնահատում ենք նրանց զոհաբերությունն ու քաջությունը
Այս զինվորականները պատրաստ էին անել ամեն բան իրենց պետության համար: Անգամ պատրաստ էին զոհաբերել սեփական կյանքը:Դա իսկապես մեծ պատիվ է,սակայն ոչ բոլորն են դա հասկանում:Այս պատմությունը վկայում է այն մասին,որ մարդկությունն իրականում դեռ չի վերացել:Հենց այս բարությունն այդ զինվորները երբեք չեն մոռանա
